بیمارستان شهید نورانی تالش، بار دیگر در صدر اخبار تلخ قرار گرفت. این بار مرگ دردناک یک بیمار هنگام جراحی کبد و پانکراس، دوباره شائبه قصور پزشکی را در اذهان عمومی پررنگ کرده است. گزارش‌ها حاکی از آن است که در حین این عمل جراحی، شریان پورت بیمار توسط یکی از پزشکان برجسته قطع شده و علی‌رغم تلاش‌های فراوان، این حادثه مرگبار به فوت بیمار انجامید. بیمار پس از انتقال به رشت نیز متأسفانه جان خود را از دست داد.

چنین حوادثی در ماه‌های اخیر، تصویری نگران‌کننده از بیمارستان نورانی در ذهن مردم ایجاد کرده است. از مرگ یک مادر باردار بر اثر پارگی آئورت گرفته تا فوت چندین نوزاد و مادر حین زایمان، تمامی این موارد باعث شده است تا افکار عمومی به دنبال پاسخگویی شفاف و دقیق مسئولین باشند.

پرستاران و کادر درمانی بیمارستان‌ها، همواره به‌عنوان فرشتگان نجات در جامعه شناخته شده‌اند؛ انسان‌هایی فداکار که شبانه‌روز برای سلامت و رفاه بیماران تلاش می‌کنند. اما آیا خطاهای صورت‌گرفته نتیجه کمبود منابع و فشار کاری زیاد است یا به نبود نظارت کافی و مسئولیت‌پذیری برمی‌گردد؟

در هر صورت، نمی‌توان با انکار و بیانیه‌های تکراری اعتماد عمومی را بازگرداند. این بار شاید لازم باشد ریاست بیمارستان نورانی به‌جای تکذیب یا عذرخواهی کلیشه‌ای، با شفافیت و صداقت با مردم سخن بگوید. مسئولیت‌پذیری و ارائه راهکارهای ملموس برای رفع مشکلات، تنها راه بازسازی اعتماد از دست‌رفته است.

چه عواملی باعث تکرار چنین حوادث تلخی می‌شود؟ آیا بیمارستان شهید نورانی به سطح استانداردهای لازم در مدیریت بحران‌های پزشکی رسیده است؟ و مهم‌تر از همه، آیا خانواده‌هایی که عزیزان خود را از دست داده‌اند، پاسخی دریافت خواهند کرد یا بار دیگر با سردرگمی و غم روبرو می‌شوند؟

این سؤالات، ذهن مردم را درگیر کرده و رسانه‌ها نیز نمی‌توانند سکوت کنند. لازم است وزارت بهداشت و مسئولان محلی وارد عمل شوند و با تشکیل کمیته‌های مستقل، پرونده‌های اخیر را به‌طور دقیق بررسی کنند. اگر قصوری در کار بوده، برخورد قانونی با خاطیان و اصلاح ساختارهای موجود، کمترین انتظاری است که مردم از مسئولان دارند.

مردم تالشی بارها حمایت خود را از کادر درمان اعلام کرده‌اند، اما اکنون نیازمند پاسخی صریح و اقدامی جدی هستند. هر حادثه‌ای که در بیمارستان نورانی رخ می‌دهد، نه‌تنها اعتماد مردم به این مجموعه بلکه به کل نظام سلامت کشور را تحت‌الشعاع قرار می‌دهد.

شاید این‌بار، صداقت و شفافیت بتواند مرهمی بر زخم‌های مردم باشد. مسئولان، وقت آن است که صدای مردم را بشنوید و به آن‌ها پاسخی درخور بدهید.

🛑پاسخ به این سؤال که «مقصر کیست؟» نیازمند بررسی دقیق، شفاف و کارشناسی پرونده‌های مربوطه است. اما در این میان، چند احتمال اصلی مطرح می‌شود:

۱. قصور پزشکی:

اگر پزشک یا تیم جراحی در تشخیص یا اجرای عمل دچار خطا شده باشند، مسئولیت مستقیم متوجه آنان است. پارگی شریان پورت یا آئورت می‌تواند ناشی از خطای پزشکی در مهارت، تصمیم‌گیری یا شرایط استرس‌زا در زمان عمل باشد.

۲. مدیریت بیمارستان:

کمبود امکانات، تجهیزات ناکافی یا عدم نظارت کافی بر فرآیندهای درمانی ممکن است زمینه‌ساز این حوادث شده باشد. مسئولیت نظارت و تضمین کیفیت خدمات درمانی بر عهده مدیریت بیمارستان است.

۳. فشار کاری و کمبود نیروی انسانی:

اگر پزشکان و پرستاران تحت فشار زیاد یا در شرایط کاری غیر استاندارد قرار دارند، احتمال خطا افزایش می‌یابد. در این حالت، سیستم بهداشت و درمان مقصر است که شرایط مطلوب را برای تیم درمانی فراهم نکرده است.

۴. شرایط اورژانسی بیمار:

گاهی ممکن است وضعیت بحرانی بیمار و پیچیدگی جراحی، حوادث ناگوار را اجتناب‌ناپذیر کند. در این صورت، هیچ تقصیری متوجه کادر درمان نخواهد بود.

۵. نظارت کلان و نظام سلامت:

اگر بیمارستان نورانی، به‌رغم حوادث قبلی، همچنان درگیر مشکلات ساختاری یا مدیریتی است، وزارت بهداشت و نهادهای نظارتی باید پاسخگو باشند. چرا مشکلات این بیمارستان در زمان مناسب حل نشده است؟

نتیجه‌گیری:

تا زمانی که تحقیقات کامل و دقیق انجام نشود، نمی‌توان با قاطعیت گفت چه کسی یا چه نهادی مقصر است. اما یک نکته روشن است: شفافیت و مسئولیت‌پذیری، کلید بازگشت اعتماد مردم است. مردم انتظار دارند پرونده‌ها بدون تعلل بررسی شوند و اگر قصوری وجود داشته باشد، با مقصرین برخورد قانونی شود.

#صریح_خبر