یکی از مهمترین آسیب هایی تهدیدکننده دین در هر روزگاری، باورهای ناصواب در این حوزه است. از جمله مهمترین باورهای ناصواب دینی، اعتقادات و اندیشه های غلو آمیز می باشد. این اعتقادات می تواند در حوزه های مختلف مرتبط با دین، نتایج سوءی به بار آورد

هدف از برگزاری مجالس مذهبی و سخنرانی‌های دینی، آشنا شدن با حقایق دین، تربیت و رشد معنوی، و دفع تحریفات است. ولی متأسفانه در سال‌های اخیر با انحرافاتی در محتوای منبر برخی از سخنرانان روبرو هستیم که نه تنها باعث تربیت معنوی نمی‌شود، بلکه مانع رشد و مخالف آموزه‌های قرآن و معصومین(ع) می‌باشد.

اباحه‌گری، جسارت دادن مخاطب بر گناه و بی‌اخلاقی، وعدۀ بخشیده شدن مطلق، حجم عظیمی از نقل داستان، خواب، مکاشفه و مطالب بی اساس و قاعده و… از این جمله‌اند.

🛑سایۀ سنگین غلوّ در منابر

از جمله مباحثی که در سال‌های اخیر شدت و حدت بیشتری گرفته است، غلو در حق اهل بیت(ع) است. 

در منبرهای امروز طیفی از سخنرانان را شاهد هستیم که خواسته یا ناخواسته بر فراز منبر عقاید غلات را بیان می کنند و برای توجیه مطالب خود، اظهار می دارند: غلو در حق اهل بیت(ع) محقق نمی‌شود!! چطور غلو تحقق پیدا نمی‌کند در صورتی که امیرالمومنین(ع) فرمودند: «هلک فىّ‌ رجلان محبّ‌ غال و مبغض قال.» دو طرز تفکر دربارۀ من تباه و نابود شدند؛ دوستى که زیاده‌روى و از حد تجاوز کند و دشمنى که در دشمنى، زیاده‌روى نماید. 

البته بحث غلو محدود در اهل بیت نمی‌شود و دامنهی افراد غیر معصوم را هم می‌گیرد.

🛑ملاک معرفتی و مباحث بی سند

از دیگر انحرافاتی که در محتوای منبرها دیده می شود، استفاده از مطالب سست، نقل حکایات و داستانهای بدون منبع و مغایر با آموزه های دین، استفاده از روایات غیراصیل و خواندن روضه های بی سند می باشد که منبرهای احساسی امروز را در برگرفته و باعث طعن برخی روشنفکران نیز شده است.

 مشکل از جایی دو چندان می شود که این مسئله از حالت طبیعی خارج شده و به داستان ها و روضه ها چنان بهاء داده می شود و با آن معامله وحی می شود مثل اینکه یکی از ارکان اصلی معرفت دینی است و این مسئله تا آنجا پیش می رود که وقتی مرجعی فتوا می دهد و یا منبری آیه و روایت می خواند، صداها بلند می شود که پس آن داستان عارف بزرگ و مکاشفه بین چطور می شود!!!

قطع دست زوار توسط متوکل، مهیا کردن مشروب توسط امام رضا(ع) برای فلان لات، نگاه غضب آلود حضرت عباس(ع) و جان دادن عده ای از لشگر دشمن و نمونه های فراوان دیگری که به مردم خورانده می شود، در حالی که بسیاری از این مطالب فرسنگ ها از معرفت حقیقی دور است.

ترویج اباحه گری

 انسان طبق بعد طبیعى خود، مایل است مانند حیوانات آزاد باشد؛ یعنى آزاد بخورد، آزاد زندگى کند و هر کارى را که مایل بود انجام دهد و هیچ قانون و دین و شریعتى، ناظر و حاکم بر اعمال و کارهاى او نباشد. یکى از علل مخالفت انسانها با ادیان الهى و تعالیم آنها مانند اعتقاد به روز قیامت، همین آزادى‌خواهى انسان بوده است، چنانکه قرآن کریم مى‌فرماید:  بَلْ‌ یُرِیدُ الْإِنْسٰانُ‌ لِیَفْجُرَ أَمٰامَهُ‌ یَسْئَلُ‌ أَیّٰانَ‌ یَوْمُ‌ الْقِیٰامَهِ‌

یکی از مصادیق سوء استفاده از این میل طبیعی، در غلو و برداشت های ناصحیح از شفاعت و محبت اهل بیت علیهم السلام دیده می شود. درطول تاریخ  هم شاهد هستیم که یکى از خصوصیات مشترک همه فرقه‌هاى غلات اباحیگرى و پای بند نبودن به فقه است.

متاسفانه طیف وسیعی از منبری های امروز بالخصوص جوانان این عرصه فکر می کنند که با برداشت های این چنینی کمک به دین داری مردم می کنند، لذا از این میل طبیعی استفاده کرده و مخاطب کم‌ظرفیّت و بى‌بندوبار را به دور خود جمع و از آنها در راه پیشبرد مقاصد خود استفاده می کنند. اما توجه ندارند چنین مطالبی چه آسیب هایی را در پی خواهد داشت.

همچنین استفاده بیش از حد از محتواهای رجاء آور و امید آفرین مستقیم یا غیر مستقیم، اباحه گری را ترویج می کند و از طرف دیگر بیان نکردن مطالب و محتواهای خوف آور از معضلات منبرهای ماست. با توجه به آنچه گفته شد و احادیثی که در این زمینه وجود دارد یک اصل روشنی در فرا روی ما قرار می گیرد: همیشه در گفتار و کردارمان توازن بین خوف و رجاء حفظ شود.

انحرافات و آفت ها خلاصه در آنچه گفته شد نمی شود: عوام زدگی(به خوشایند مستمعین سخن گفتن!)، بیان مطالب بی نتیجه که دردی از مستمع دوا نمی کند، بی فکر و مطالعه سخن گفتن و … جلوه های دیگری هستند که منبر و معرفت مستمعین را نشانه رفته است.

با توجه به موارد بالای و استفاده دشمنان از چنین فضایی و انتشار گسترده آن موجب آسیب به دین میشود 

به نظر می رسد باید با چنین افرادی که غلو کرده و به فرموده خدا در قرآن از دین خارج شده آند برخورد جدی شود 

#صریح_خبر