یادداشت وارده

جنگ، جنگ روایت هاست
همه ساله با فرا رسیدن ماه محرم و ایام سوگواری اباعبدالله الحسین ع، شاهد تحریف و وارونه جلوه دادن قیام امام حسین ع و حادثه کربلا هستیم؛ چرا که ابلیس و اذنابش بخوبی درک کرده اند که اگر حسین ع، آنطور که هست شناسانده شود، عطر محبتش مردمان را واله و شیدا خواهد نمود. همانطور که بسیاری از خواص در زمان خوده ائمه، به سبب تبلیغات منفی و هجمه های فرهنگی، امام حی و حاضر را به درستی نمیشناخته اند، که حُر یکی از این چهره ها و خواص است که فقط با چند دقیقه مکالمه با حضرت حسین ع، به معرفت و درک مقام ایشان می‌رسد.
در روایات وارد شده که متوکل عباسی -که در وحشی گری و دشمنی با محبان اهل بیت ع شهره بود- کنیز و رقاصه ای داشت. متوکل در روزی از روزهای ماه شعبان، رقاصه اش را طلبید ولی وی را نیافت. چند روزی گذشت و کنیز به حضور متوکل رسید. وقتی متوکل علت غیبتش را جویا شد، پاسخ شنید که به حج مشرف شده است! در این لحظه متوکل درحالی که متعجب بود، برآشفت که ای زن..! در ماه شعبان، چه حجی؟؟!! و کنیز جواب داد که به طواف قبر مولایم حسین ع مشرف شده بودم…
و متوکل از این پاسخ چنان خشمگین شد که علاوه بر مجازات وی، دستور تخریب قبر مطهر امام حسین ع را داد.
امام حسین و یارانش ، به وحشیانه ترین شکل ممکن به شهادت رسیده، بر پیکرهایشان اسب تاخته و قبورشان بارها تخریب شده‌اند و اهل و عیالش به ناجوانمردانه شکل ممکن، به اسارت برده شدند، اما آنچه باعث شد امروز نام حسین ع لرزه بر ستمگران عالم اندازد، فریاد و روشنگری هایی بود که زینب س و زین العابدین ع، پیامبران آن بودند.

آنجا که یزید علیهم اللعنه، -به دروغ یا راست- تقصیر هتاکی و بی حرمتی به اهل بیت ع را متوجه ابن زیاد کرد، بلکه سر مبارک حضرت و همه آنچه به سرقت بردده بودند را برگرداند و اجازه عزاداری به اسرا داد. و آنجا بود که مردم آن زمان، به حقانیت راه حسین پی بردند؛ مردمی که سالهای سال، چهره و شخصیت مخدوش و متفاوتی از امیرالمومنین ع و فرزندانش شناخته بودند.
به قول شهید علی شریعتی خطاب به زینب سلام الله علیها : «ای زبان علی در کام، ای رسالت حسین ع بر دوش! ای که از کربلا می‌آیی، و پیام شهیدان را، در میان هیاهوی همیشگی قداره بندان و جلادان ، همچنان به گوش تاریخ می‌رسانی، زینب! با ما سخن بگو… بگو، ای خواهر، بگو که ما چه کنیم!؟ لحظه‌ای بنگر که ما چه می‌کشیم! دمی به ما گوش کن تا مصائب خویش را با تو باز گوییم، با تو ای خواهر مهربان! این تو هستی که باید بر ما بگریی، ای رسول امین برادر، که از کربلا می‌آیی و در طول تاریخ، بر همه نسل‌ها می‌گذری و پیام شهیدان را می‌رسانی،
ای که از باغهای سرخ شهادت می‌آیی، ای دختر علی، ای‌خواهر، ای که قافله سالار کاروان اسیرانی، ما را نیز، در پی این قافله، با خود ببر…»
آری، همه ما هویت مان را از حسین ع گرفته ایم. از این رو، بعد از کربلا و شهادتش و گذشت هزاران عاشورا، وظیفه ای زینب گونه در دوش داریم.
باور کنیم، بسیاری از انحرافات اجتماعی و عقیدتی و مفاسد، با درست شناختن و درست شناساندن حسین ع ، راه و پیام کربلا، قابل پیشگیری و اصلاح است…
و آنچنان باید پیام کربلا را -همچو زینب س – به گوش جهانیان برسانیم، که وقتی فرزند خلف حسین ع ندای «ألا یا أهل العالم إن جدّی الحسین قتلوهُ عطشان» سر داد، جهان به احترام او و جدش ایستاده و سر تعظیم فرو آورد.

مرتضی رضوانی