یسنا جعفرنیا کاپیتان ۱۴ ساله تیم دانش‌آموز کلاس هشتم است، در شهر تالش استان گیلان زندگی می‌کند و آرزوهای بزرگی در سر دارد. او میگوید:

من از ۵سالگی در محله خودمان فوتبال بازی می‌کردم. سپس مدتی فوتبال چمنی و فوتسال کار کردم تا این که گفتند یک تست تیم ملی فوتبال می‌گیرند. من هم انتخاب شدم و الان ۳سال است عضو تیم ملی فوتبال دختران هستم.

در خانواده ما پدرم هم در دوره جوانی فوتبالیست بوده است و همیشه من را تشویق می‌کرد و از طرف مادرم هم حمایت می‌شدم.

از هفت روز هفته، دو روز را استراحت دارم. بقیه روزها هم تمرین فوتبال می‌کنم و هم باید به کارهای مدرسه برسم. هر روز حدود دو، سه ساعت تمرین می‌کنم و بعد از آن شروع می‌کنم به درس‌خواندن.

سطح مسابقات کافا خیلی بالا بود؛ من در این مسابقات ۳ بازی داشتم؛ ۲ گل و ۳ پاس گل داشتم و دوبار به عنوان بهترین بازیکن زمین و در نهایت به عنوان ارزنده‌ترین بازیکن تورنمنت انتخاب شدم.

خیلی‌ها گفتند «دختر را چه به فوتبال» و «فوتبال به درد دختر نمی‌خورد» ولی چون خدا را شکر پدرومادرم از من حمایت می‌کردند اصلا این حرف‌ها برایم مهم نبود. جالب است حالا که ما به جایی رسیدیم می‌گویند :«ما بهت گفته بودیم موفق می‌شی و به این‌جا می‌رسی» با این که دورانی که من هنوز به تیم ملی نرفته بودم و خودم تمرین می‌کردم می‌گفتند فوتبال را بگذار کنار و از این جور حرف‌ها.

من زیاد فوتبال نگاه نمی‌کنم و از بچگی در محله فوتبال بازی می‌کردم اما طرفدار تیم بارسلونا هستم. هدفم این است که بروم اسپانیا و به عنوان بازیکن برای تیم بارسلونا بازی کنم.