رعتگیر و سرعتکاه خواه استاندارد باشد یا غیر، بلای جان وسایل نقلیه است که خسارات فراوانی را به همراه دارد و راه گریز از این مشکل، غنی کردن فرهنگ درست رانندگی کردن است.

به گزارش صریح خبر سفرهای درون شهری به علت فعالیتهای مختلف روزانه مردم صورت می گیرد و گستردگی و جمعیت بالای شهرهای کمتر توسعه یافته و محروم سبب شده است، تا حجم سفرها و انجام سفر بسیار بیشتر از تسهیلات ارائه شده در یک شهر باشد.

بنابراین لازم است که سفرها به گونه ای مدیریت شوند که آرامش شهروندان و ترافیک شهری تحقق یابد، که این دو وظیفه شهرداری ها و شورای ترافیک شهر است.

سرعتگیر یا سرعتکاه به عنوان یکی از ابزارهای کنترل سرعت در نقاط مختلف دنیا شناخته شده و در کشورما هم بطور گسترده درحال استفاده است.

اما با این وجود اگر استانداردهای لازم در نصب آن رعایت نشود یا مکان یابی اش صحیح نباشد نه تنها اثرگذاری مثبت نداشته بلکه باعث ایجاد خسارات مالی وجانی هم می شود.

افزایش روز افزون و قارچ گونه سرعتگیر های غیر استاندارد و غیر فنی در سطح شهرها نه تنها آرامش را از روح و روان شهروندان گرفته، بلکه به افزایش میزان ترافیک و افزیش تصادفات نیز کمک کرده است.

متأسفانه در کشور ما تقریبا هیچگونه مطالعه دقیقی در مورد طراحی و چگونگی جانمایی سرعت گیر ها صورت نگرفته و غالبا بدون در نظر گرفتن اصول فنی و استاندارد به ساخت این سرعت گیرها مبادرت می شود.

محدودیت های مکانی نصب سرعتگیر و سرعتکاه

از نوع عملکرد معابر، با توجه به مشکلاتی که سرعت کاه و سرعت گیرها در ایجاد توقف و افزایش تاخیر در معابر ایجاد می کنند، در معابر شریانی درجه یک مثل آزادراه ها و بزرگراه ها و معابر شریانی درجه دو مثل راه های اصلی باید خودداری کرد، اما در خیابان ها فرعی و محلی با رعایت ضوابط فیزیکی گفته شده بلامانع است.

از لحاظ عرض خیابان و معابر نیز از آنجایی که عرض خیابان ها می تواند تاثیر مستقیمی بر سرعت عملکرد وسایل نقلیه عبوری داشته باشد، حداکثر عرض سواره برای اجرای سرعت گیر ۱۲ متر و برای سرعت کاه ۱۵ متر است.

از طرفی در معابری که دارای شیب هستند، اجرای سرعتگیر و سرعت کاه در خیابان با شیب طولی بیش از ۸ درصد ممنوع است.

مورد دیگر اینکه در خیابان و معابری که سرعت مجاز تا ۳۰ کیلومتر بر ساعت باشد تنها، سرعتگیر، با مشخصات فنی و فیزیکی گفته شاده با جنس لاستیکی و پلاستیکی مجاز است.

در خیابان ها و معابری که سرعت مجاز ۴۰ تا ۵۵ کیلومتر بر ساعت می باشد تنها، سرعتکاه، از نوع (سینوسی، دایروی، سهمی، دودنقه ای) باجنس عمدتا آسفالتی مجاز است.

بکارگیری سرعت گیر و سرعت کاه در خیابان هایی که مسیر اصلی حرکت آمبولانس ها و خودروهای آتشنشانی می باشند، ممنوع است، البته نصب سرعتگیرها و سرعت کاه ها بایستی با علایم مشخص همچون تابلو، روشنایی، تغییر رنگ و خط کشی همراه باشد.

به هر ترتیب اگر سیری در نقاط مختلف کشور داشته باشیم ضوابط و استاندارد های گفته شده، در کلان شهرهای ایران تا حدودی به طور نسبی و ناقص رعایت می شود اما در مناطق محروم و کمتر توسعه یافته کشور همچنان مشکل وجود دارد.

با این وجود جای این سوال باقی است که آیا سرعتگیر ها و سرعت کاه های اجرا شده در شهرهایی که ما زندگی می کنیم به استانداردهای جهانی نزدیک است و آیا اصلا می شود اسم آن ها را سرعت گیر و سرعت کاه نامید یا خیر.