به گزارش صریح خبر از زمان افتتاح آزاد راه قزوین-رشت که هیچ کدام از فاکتورهای آزاد راه در محدوده ی بین رودبار تا منجیل در آن وجود ندارد و استقرار و راه اندازی ایستگاه عوارضی آن در امام زاده هاشم که اخذ وجه چند باره در شبانه روز از شهروندان بومی را نیز در پی داشته است ، برخی از مسئولین شهرستان رودبار، پیگیر صفر کردن مبلغ عوارضی برای بومیان بوده و گفتگوها، مصاحبه ها، نطق ها و سخنرانی ها ی زیادی و البته گاه شعارگونه نیز دراین خصوص داشته اند، اما نه تنها این معضل مرتفع نگردیده، بلکه هر بار این مبلغ روند صعودی داشته است.
حال موضوعی که در این میان باید مورد توجه قرار گیرد این است که قرار بود این آزادراهی که به منظور تأمین ارتباط مطمئن، سریع و ارزان و سهولت ارتباط در این مسیر احداث شود و بومیان منطقه حدود ۱۰ سال انواع سختی‌ها را متحمل شدند، شایسته نیست که این خواسته ناچیز آنها مردود شده و با توجه به درآمد ناچیزی که مردم این منطقه دارند، برای هر تردد مجبور به پرداخت عوارض شوند.
به‌راستی بومیانی که سال‌ها انتظار کشیدند نباید ثمره صبر خود را با بی‎توجهی مسئولان بالادست و یکسان دیده شدن حق بومیان با مسافران و گردشگرانی که خود سالانه فشارهایی را برای مردم منطقه به ارمغان می‌آورند، بچشند.
نکته تأمل‌برانگیز این است که کاهش مصرف سوخت، کاهش سوانح رانندگی، کاهش تولید آلاینده‌های زیست‌محیطی و کاهش ترافیک محورهای منتهی به رشت از جمله اهدافی بود که در این پروژه دنبال می‌شد که در صورت تداوم اخذ عوارض سنگین از بومیان مردم منطقه مجبور می‌شوند تا مجدداً از جاده قدیم برای تردد استفاده کنند که این امر علاوه بر خطرات ناشی از سوانح رانندگی شیرینی کوتاهی مسیر و سهولت در رفت‌وآمد را در برابر صبر چندین‌ ساله آنها به تلخی مبدل می‌کند که این تلخی صدها بار در محور جاده قدیم برای مردم شهرستان رودبار رخ داده است
مطالبه مردم شهرستان رودبار در گروه های مختلف اجتماعی در خصوص افزایش مبلغ عوارضی حکایت از آن دارد که کاسه صبرشان ترک برداشته است!
در نقاط دیگر مشاهده می شود، محل استقرار ایستگاه عوارضی، فی مابین دو استان می باشد و در ابتدا و انتهای هر استان ، ایستگاه عوارضی احداث می شود؛ اما گویا در شهرستان رودبار این روند عکس است! اما فارغ از چنین و چنان، مردم رودبار برای تردد در استان خود، در زمان رفت و برگشت باید عوارض پرداخت کنند! آیا این ظلم بزرگی به مردم منطقه نیست؟ آیا اصلا ۳۵ کیلومتر از مسیر ۱۲۰ کیلومتری شامل تعریف آزاد راه می شود؟ آیا نباید از ابتدا تا انتهای آزادراه کامل و مورد بهره برداری قرار گیرد و زیر بار ترافیک برود و بعد شروع به دریافت عوارض کنند؟ مگر قرار است برای تونل به تونل و قطعه به قطعه این آزاد راه، عوارض اخد شود که برای یک قطعه ۳۵کیلومتری غیر استاندارد و بدون وجود تسهیلات رفاهی و جاده ای، اقدام به این کار شده است؟ آیا خلاف قانون نیست؟!!
آیا اصلا مگر می توان گفت هرکسی نمی خواهد یا نمی تواند یا قدرت پرداخت عوارض را ندارد از همان جاده قدیم رفت و آمد کند؟آیا جاده قدیم دارای ایمنی های لازم می باشد؟ اگربود چه نیازی به احداث آزادراه وجود داشت؟ مگرنه این است که قسمتی از هزینه ساخت آزادراه از محل بودجه عمومی و بیت المال می باشد؟ مگر قرار است در عبور و مرور جاده ای هم بین اقشار مرفه و کم درآمد جامعه تفاوت قائل شد؟ آیا قرار است قشر آسیب پذیر جامعه تاوان نداشتن های خود را حتی در جاده ها نیز پس بدهند؟ آیا دولت خدمتگزار جایگاهش را به شرکتی با نیت صرفا سود و انتفاع واگذار کرده است؟! آیا شهروندان خوب رودبار که به خاطر عدم وجود ادارات مستقل و امکانات پزشکی و بیمارستانی، بازار بزرگ و… مجبور هستند روزانه چندین بار رفت و آمد کنند باید با پرداخت عوارض، تاوان پرداخت کنند؟! آیا کارمندان،کارگران و معلمان غیر مقیم ، باید با چنین هزینه گزافی و حقوق اندکشان به زندگی ادامه دهند؟! واقعا آزادراه متری چند؟!
چشم به فردایی می دوزیم که شاید روزی فرا رسد که مردم خوب و فهیم رودباری، جهت عبور و مرور در خاک مادری خود عوارضی به ناحق پرداخت ننمایند!!!
محسن حبیبی فعال رسانه ای