قدرت یا پیشرفت سوال یک شهروند؟؟!!

عظیم دائمی چوبر-یادمان نمی رود که چه شور و حالی داشتیم از اینکه روستای ما چوبر از دهستان تبدیل به شهر در ادبیات جغرافیائی می شود و گویا هرچه امکانات و رفاه شهری به دهستان زیبایمان تزریق می شود و ما چه خوشبخت بودیم که فکر شهرنشینی و عنوان شهروندی زیبنده ماست،غافل از اینکه چه زیباتر از روستا و عنوانی زیباتر از روستایی در این حوالی نیست…
در سال ۱۳۸۴ دهستان چوبر با ادغام پنج روستای تابعه و با همت و تلاش جمعی از شوراهای روستایی و از طریق نماینده محترم وقت در رقابت دیرینه با رقیب سنتی اش شهر همجوار تبدیل به شهر شد.
شاید اغراق آمیز باشد ولی بنده یادم نمی رود که چقدر ذوق زده بودیم بعنوان شهروندی که با شهر شدن روستایمان همه مظاهر و پیشرفت ها و امکانات موجود در شهرهایی که در مورد ان ها ذهنیت داشتیم به شهر تازه تاسیس ما سرا زیر خواهد شد.
گویا تصور مدینه فاضله در شهری کوچک و ساحلی و در جلگه سر سبز و پر از مردمان پرتلاش و زحمت کش دور از ذهن نبود و شاید هم خیالی بیش.
اما و اما..کارها و مدیریت ها انگونه که انتظار می رفت،پیش نرفت و ارزوها و خیالات پیشرفت و امکانات تبدیل به خیالاتی شد که اکنون بعد از حدود ۱۱ سال با نگاهی اجمالی به تیتر پیشرفت ها و ایجاد امکانات شهر ما در مقایسه با شهرهای هم جوار و کوچک در اندازه خود در موقعیت بسیار بدی قرار گرفته است..
بنده در این مقال کوتاه قصد تخریب و یا نا دیده گرفتن تلاش کسانی که دلسوز این مردم و شهر بودند را ندارم و بر خود لازم میدانم که از همه دلسوزان و کسانی که در اعتلای چوبر زحمت کشیدند تشکر کنم، قطعا مطالب بنده برای برخی از دوستان خوشایند نخواهد بود و این به معنای ان نیست که نگوییم و یا انتقادی صورت نگیرد.
ضعف در مدیریت ها و بالعکس قوت در مدیریت از عوامل پیشرفت یک مجموعه محسوب می شود و گذر از منیت و خویش و تفکر در مصلحت جامعه و داشتن اندیشه خدمت اجتماعی عامل مهمی است که هر فردی که در منصب خدمات اجتماعی قرار میگیرد باید وجود داشته باشد.
در مجموعه مدیریت شهری همه عوامل انسانی اعم از شورا و شهردار منتخب و نیز شهروندان نقش مهمی در اعتلای شهر و در کنار ان انجام کار و ایجاد شرایط کار و رفاه ان دارند.
بنده به طور خاص اشاره به شهر چوبر دارم و با توجه به اینکه در متن وقایع و حوادث قضایا از بدو تاسیس بودم و شاهد برخی از اتفاقاتی بودم که شاید هیچوقت از دروازهای شهر به بیرون درز نکرد،لازم دیدم به طور ضمنی و بصورت عام اشاره به موضوعی کنم که امروزه درد مشترک هر شهروند چوبری است و طبیعتا حقیر هم خارج از این درد مشترک نیستم.
انتظار ها بر آورد نشد،پیشرفت ها انگونه که باید صورت نگرفت و امکانات چنان که باید به وجود نیامد و اگر یک مورد صورت گرفت چه با بی برنامگی و غیر اصولی بوجود امد.
بنده به اصل مدیریت صحیح اعتقاد راسخ دارم و این اصل مهمی است که در مجموعه عوامل یک شهر علاوه بر پرسنل و عوامل شهرداری،نقش شورا و انتخاب شهردار بسیار مهم و پر اهمیت است.
طبیعتا نقش شهروندان بعنوان سرمایه های واقعی و انتخابگر شورا بسی پر اهمیت تر است.
طی سال های بعد از تاسیس شورا انچه را که بنده بعنوان تاریخ زنده در حضور شهر و در متن برخی اتفاقات،رقابت طبیعی در بین اعضا گاهی تبدیل به کشمکش و خصومت و گاهی نیز این اتفاقات رنگ و بوی منیت و خودمحوری را شامل بوده است.خصوصا در انتخاب شهردار ها و اتفاقات بعد از ان که در دوره های متفاوت نقش مهی در پس رفت شهر داشته است.
در اینجا بنده از همه شهردارانی که منتخب بودند و منشا خدمات تشکر می کنم ولی همه ما بهتر می دانیم که شهرداران نقش اول در حوزه پیشرفت را داشتند و اگر هم کمبودهایی بوده و یا قصوراتی صورت گرفته نقش شورا هم دخیل بوده است.
یادمان باشد که پذیرفتن مسئولیت اجتماعی،گذر از خود برای خدمت به اجتماع است و گذر از منیت ها بخاطر مصلحت جامعه،خرج از جان و مال برای پیشرفت مردم و شهر و فدای زندگی برای خدمت به شهروندان.
اگر کسی چنین فداکاری و گذشت را نداشته باشد نه تنها مانع پیشرفت بلکه عاملی برای بدنامی خود و یک شهر می شود.
ما طی این دوره شاهد برخی اتفاقاتی در روی شهر و زیر پوست این شهر بودیم که نه تنها سودی بلکه ضرری غیر قابل جبران برای مردم و شهروندان داشته است و وقایع اخیر در استیضاح و سپس عزل شهردار و سردرگمی تا انتخابات اتی شورا علی رغم نبود هیچ گونه پروژه های عمرانی در دست اقدام و معضلات و اخبار ضد و نقیضی از حجم بالای بدهکاری ها و….
انتظار می رود دوستان در مدیریت شهری و شورا به امر خطیر مسئولیت خود در وعده و قولی که در آغاز انتخابات داده بودند عمل کنند گرچه زمانی دیگر نمانده و اگر هم انجام کاری باید صورت می گرفت.
زمان نقش مهمی در نشان دادن بسیاری از واقعیت های اطراف ما دارد و این در شهر ما به تجربه دیده می شود.